Times fly
Blijf op de hoogte en volg Luz Yaneth
22 September 2014 | Colombia, Bogota
Het is ondertussen alweer twee dagen geleden dat ik op het vliegtuig stapte om mijn droom/ wens in vervulling te laten gaan.
Wat was ik misselijk in de auto onderweg naar schiphol! ...
Eenmaal op schiphol werd de misselijkheid minder maar de zenuwen bleven..
Eenmaal ingecheckt kwam de ontlading. ... Maar even koffie wezen drinken om rustig te worden ...
En daar ging ik dan de lucht in op weg naar het "onbekende".
De reis verliep goed. Alleen zul je zien dat van alle tv schermen de mijne natuurlijk kapot ging na een uur film kijken... haha
Gelukkig had ik een goed boek bij en muziek dus heb me wel vermaakt.
Alleen aan 10 uur stilzitte zal ik nooit wennen.
Op Bogotá aangekomen verliep alles goed. Anne-Natalia stond me al op te wachten... Anne vroeg of ik mrt de bus of de taxi terug wilde. Ik vroeg haar wat het verschil was. Nou antwoorde Anne taxi is 30 min en bus beetje veel meer minuutjes ... nou keuze snel gemaakt hahah.
Bij Anne aangekomen bleken de plannen iets gewijzigd. ik zou bij haar biologische moeder vertoeven... dit omdat in het andere apartement alleen maar koud water was en zij mij dit voor 3,5 week niet aan wilde doen.
Heerlijk geslapen de eerste nacht. Helaas vroeg wakker...
Ik krijg elke ochtend koffie. Wel apart in NL moet ik altijd rennen naar de pot maar hier niet. (Komt misschien ook omdat als je hier je grote boodschap hebt gedaan je de papieren in de prullemand naast de pot gooit i.p.v de pot zelf. Voel me daar nog steeds niet heel vertrouwd mee haha )
De eerste dag ben ik met Anne de stad in gegaan. Dit omdat Anne les aan een student geeft en ik dan lekker rond kon kijken... in de bus sprong ineens een man over de hekjes en begon te schreeuwen. .... Nou is mijn spaans zo goed dat ik er geen snars van verstond. Maar Anne vertelde mjj dat die man ons de schuld gaf dat hij geen geld had.. hij zou ons neersteken als we hem geen geld zouden geven. De situatie was zelfs zo dat Anne mij vroeg of we iets konden met een breinaald want die had ze in haar tas zitten, om tijdens lange bus reizen te breien. Hahaha heb me dood gelachen van binnen stel je voor twee kleine vrouwtjes steken man met breinaalden haha. Maar ik heb niet hardop gelachen bang dat ik de man nog bozer zou maken haha.Anne en ik hebben hem geen geld gegeven hoor je gaat maar werken voor je geld mafkees.! Andere mensen in de bus daarentegen waren zo bang dat ze toch geld gaven. En okk nog zo mooi, Anne zei: Dit is echt bizar... dit is me bog nooit overkomen!! Fijn is dat weer dat ik daar dan getuige van mag zijn hahaha.
Anne moest twee uur les geven en dan had ik twee uur de tijd om rond te lopen en de boel te bekijken. We hadden op een punt afgesproken om elkaar weer te ontmoeten.
De terug wel liep vlekkeloos.
Eenmaal weer aangekomen thuis liet Anne haar winkeltje zien die ze samen met haar man Juan heeft. Tis hier hard werken voor een paar centen hoor.
Het funest hiero is dat ik elke dag zo vroeg wakker ben haha rond 7 uur.. moet niet gekker worden...
Gister heb ik geprobeerd de winkel van Anne en Juan op eigen houtje te vinden dit was wat moeilijker dan ik dacht. Hahaha dat komt door al die straatjes die op elkaar lijken hahahah.
Na verwoede pogingen de winkel in een keer te vinden ben ik maar weer huiswaarts gegaan.
Ben ik onder de wol gekropen en heb Ik lkkr mijn boek uitgelezen.... het was toch but weer... en ff tijd voor jezelf na zo veel indrukken is ook wel lkkr.
Wat was ik misselijk in de auto onderweg naar schiphol! ...
Eenmaal op schiphol werd de misselijkheid minder maar de zenuwen bleven..
Eenmaal ingecheckt kwam de ontlading. ... Maar even koffie wezen drinken om rustig te worden ...
En daar ging ik dan de lucht in op weg naar het "onbekende".
De reis verliep goed. Alleen zul je zien dat van alle tv schermen de mijne natuurlijk kapot ging na een uur film kijken... haha
Gelukkig had ik een goed boek bij en muziek dus heb me wel vermaakt.
Alleen aan 10 uur stilzitte zal ik nooit wennen.
Op Bogotá aangekomen verliep alles goed. Anne-Natalia stond me al op te wachten... Anne vroeg of ik mrt de bus of de taxi terug wilde. Ik vroeg haar wat het verschil was. Nou antwoorde Anne taxi is 30 min en bus beetje veel meer minuutjes ... nou keuze snel gemaakt hahah.
Bij Anne aangekomen bleken de plannen iets gewijzigd. ik zou bij haar biologische moeder vertoeven... dit omdat in het andere apartement alleen maar koud water was en zij mij dit voor 3,5 week niet aan wilde doen.
Heerlijk geslapen de eerste nacht. Helaas vroeg wakker...
Ik krijg elke ochtend koffie. Wel apart in NL moet ik altijd rennen naar de pot maar hier niet. (Komt misschien ook omdat als je hier je grote boodschap hebt gedaan je de papieren in de prullemand naast de pot gooit i.p.v de pot zelf. Voel me daar nog steeds niet heel vertrouwd mee haha )
De eerste dag ben ik met Anne de stad in gegaan. Dit omdat Anne les aan een student geeft en ik dan lekker rond kon kijken... in de bus sprong ineens een man over de hekjes en begon te schreeuwen. .... Nou is mijn spaans zo goed dat ik er geen snars van verstond. Maar Anne vertelde mjj dat die man ons de schuld gaf dat hij geen geld had.. hij zou ons neersteken als we hem geen geld zouden geven. De situatie was zelfs zo dat Anne mij vroeg of we iets konden met een breinaald want die had ze in haar tas zitten, om tijdens lange bus reizen te breien. Hahaha heb me dood gelachen van binnen stel je voor twee kleine vrouwtjes steken man met breinaalden haha. Maar ik heb niet hardop gelachen bang dat ik de man nog bozer zou maken haha.Anne en ik hebben hem geen geld gegeven hoor je gaat maar werken voor je geld mafkees.! Andere mensen in de bus daarentegen waren zo bang dat ze toch geld gaven. En okk nog zo mooi, Anne zei: Dit is echt bizar... dit is me bog nooit overkomen!! Fijn is dat weer dat ik daar dan getuige van mag zijn hahaha.
Anne moest twee uur les geven en dan had ik twee uur de tijd om rond te lopen en de boel te bekijken. We hadden op een punt afgesproken om elkaar weer te ontmoeten.
De terug wel liep vlekkeloos.
Eenmaal weer aangekomen thuis liet Anne haar winkeltje zien die ze samen met haar man Juan heeft. Tis hier hard werken voor een paar centen hoor.
Het funest hiero is dat ik elke dag zo vroeg wakker ben haha rond 7 uur.. moet niet gekker worden...
Gister heb ik geprobeerd de winkel van Anne en Juan op eigen houtje te vinden dit was wat moeilijker dan ik dacht. Hahaha dat komt door al die straatjes die op elkaar lijken hahahah.
Na verwoede pogingen de winkel in een keer te vinden ben ik maar weer huiswaarts gegaan.
Ben ik onder de wol gekropen en heb Ik lkkr mijn boek uitgelezen.... het was toch but weer... en ff tijd voor jezelf na zo veel indrukken is ook wel lkkr.
-
22 September 2014 - 09:57
Tante Inge:
Lieve Yaneth,
Wat een mooi verslag zo van je eerste dagen daar. Je zal wel moe zijn met al die nieuwe dingen die je ziet en hoort.Ik hoop dat de misselijkheid nu over is en je zenuwen wat weggaan!
Het spaans zal wel snel wennen zo, je hoort zeker niet anders? Je kent de taal toch ook nog wel wat van je vorige werk?
Wel een gek idee zeker ,dat je nu (bijna)op de grond van je eerste levensjaren loopt.Echt wel bijzonder hoor!
Die foto's zijn ook leuk, op schiphol ben je de kleinste met je moeder en broer en op de luchthaven in Bogota steek je een kop boven Anne uit !
Nou meid, een goede dag weer en ik hoop dat je veel ziet en een mooie tijd hebt daar.
dikke zoen, tante Inge -
22 September 2014 - 13:22
Mama:
Yeah, daar is het reisverslag! Fijn om te lezen wat je al meegemaakt hebt!!! Soms is het toch wel lekker als je geen Spaans verstaat, begrijp je ook niet dat een boze man "je geld of je leven " roept...;) best een spannend land hoor!
Grappig dat je in een ander slaap/wakker ritme zit, Zo kan je wel van het daglicht genieten hè!
Hier alles ok. Papa gaat weer wat meer werken deze week. Martijn heeft zijn kleine teen gestoten op de dag van je vertrek en had veel pijn. Na enig onderzoek bleek dat hij hem gebroken heeft. Ook pech hè! Met een pleistertje zit hij nu aan zijn andere teen "gespalkt".
Lieve Yaneth, nog veel mooie Colombiaanse ervaringen toegewenst!!! Veel liefs, ook namens papa, Martijn en Natascha,
Mama -
22 September 2014 - 18:18
Luz Yaneth Van Wolfswinkel:
Lieve tante Inge,
de misselijkheid en zenuwen zijn weg hoor. Ik ga al helemaal op in het dagelijks leven hier.
De foto met dat meisje is nog op schiphol. Viviana ook een colombiaanse kwam mij uitzwaaien dus dat is niet Anne.
Ik heb wel een selfie gemaakt met Anne op schiphol maar die kn ik helaas niet delen met jullie want die is niet om aan te zien. hahaha
Bedankt voor u lieve berichtje
liefs,
Yaneth -
22 September 2014 - 18:20
Luz Yaneth Van Wolfswinkel:
Lieve paps,mams,martijn en natasha,
Soms is het zeker fijn als je het niet verstaat hahaha ...
Ja heel apart dat ik hier lke ochtend zo vroeg wakker ben hahah.
Fijn om te horen dat het beter gaat met papa.
En betreft martijn wat een pechvogel he... Ik heb denk ik mijn energie overgedragen op martijn haha.
Heel veel beterschap tijnie.
Liefs,
Yaneth -
22 September 2014 - 21:17
Suus En Erwin:
Je eerste blog, wat een begin zeg en wat zal je moeten wennen alles. wat een verhaal zeg in de bus.. je zal wel geschrokken zijn.
ja je zal wel moeten wennen aan het tijd verschil dat komt vanzelf goed en dan slaap je een gat in de dag en moet je je wekker zetten :)
Geniet er zoveel mogelijk van en we kijken uit naar het volgende verhaal
Liefs Suus en Erwin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
